Voorbereidingen

Het is zondagmiddag en ik realiseer mij tegen drieeen dat ik nu echt moet gaan pakken. Ik moet om kwart over vier in de trein zitten naar Schiphol. Eerste de boeken. Mijn vergeelde, stuk gelezen editie van Charles Darwin, 'the voyage of the Beagle', natuurlijk, mijn veldgids voor walvissen & dolfijnen en de Nederlandse editie van het boek van Charles Clover, "Leeg". Ik wil eigenlijk ook nog een zeevogelgids meenemen, maar dat lukt echt niet meer. Dan mijn compacte reiskijker, een paar pillen tegen reisziekte, ademende maar waterdichte kleding, een enkele fleece, waxbroek, pijp en tabak, stapels papieren over ons project in de Valdes, veel informatie over 'Marine Protected Areas' en een complete briefing over overbevissing en wat ertegen te doen. Ook wat monsters in mijn koffer, waaronder een 'circle hook', een C-vormige haak die bij gebruik in de longline visserij de bijvangst van zeeschildpadden tot wel 80% kan terugbrengen. Ook een condoom voor dezelfde tak van sport, maar nu om het aas te verpakken, waardoor zeevogels niet op de lijn aanvallen. Veel albatrossen en andere grote zeevogels komen om in deze tak van visserij, geheel onnodig. De 'condooms', dunne transparante hoezen, lossen na verloop van tijd op in zout water. Het is daar voorjaar, maar ter hoogte van Vuurland kan het aan boord lelijk koud zijn, vermoed ik. Daarom nog een warme, isolerende haarband tegen koude oren en windstoppers voor aan mijn handen. Ik kan mijn zonnebril niet vinden en ren een paar keer trap op en af. Om het ding vervolgens in een oude tas te vinden, die ik onlangs heb gebruikt in de Alpen.

Ik monster mijn groene cabin case, die tevens dienst doet als rugzak. Moet kunnen zo. Ik mijd het inchecken van bagage op lange reizen met meerdere overstap plaatsen. Door schade en schande geleerd. Wat je bij je hebt, komt gelijk met jou aan. Nooit gezeur over vermiste tassen of koffers.

M'n dochters balen verschrikkelijk dat ik 10 dagen weg ben. Ik vind vertrekken ook nooit leuk. Hoort bij de job. Naarmate ze wat ouder worden, lijken ze me meer te missen. Ik beloof veel te mailen en te sms'en. En natuurlijk volgen ze dit blog. Of ik het aan boord vol kan houden is een tweede. Hangt helemaal van de verbinding af.

Wordt een lange nacht. Van slapen zal niet veel komen.